Rođen u Zagrebu 1969, Željko Mavrović boks počinje trenirati relativno kasno, sa 15 godina, inspiriran Muhammedom Alijem. Zanat najprije uči nekoliko godina kod proslavljenog hrvatskog trenera Milana Richtera u zagrebačkom Metalcu. Krajem osamdesetih nastupa za Boksački klub Rijeku.
U kratkoj ali uspješnoj amaterskoj karijeri Željko osvaja više naslova prvaka države, uz dva zlata na Mediteranskim igrama. Dva puta nastupa na Olimpijskim igrama – Seoul 1988. i Barcelona 1992. Završava amatersku karijeru sa 124 pobjede i samo 16 poraza.
Profesionalnu karijeru započinje kao 23-godišnjak te u debiju protiv njemačkog protivnika ostvaruje brzu pobjedu. Nastavlja graditi karijeru uglavnom po Njemačkoj, uz pokoji meč u SAD-u. Prva profesionalna titula dolazi 1994. osvajanjem titule internacionalnog prvaka Njemačke. Iduće godine osvaja pojas europskog prvaka po federaciji EBU pobjedom protiv Francuza Bizota:
Titulu brani sedam puta, od toga šest puta prekidom. Izdvajamo nokaut protiv poljskog izazivača Salete:
Zadnja obrana titule slijedi 1997. protiv Talijana Cantatorea. Pobjeda tehničkim nokautom u četvrtoj rundi:
Slijedi meč karijere protiv Lennoxa Lewisa u američkom Connecticutu. Lewis brani pojas WBC orgranizacije. Lewis od početka kontrolira meč ali u sedmoj rundi događa se ovo:
Nažalost naš borac ne uspijeva ostvariti borbu prekidom koji bi mu donio svjetsku titulu. Do kraja borbe Lewis rutinski privodi meč kraju i ostvaruje pobjedu odlukom sudaca. Godinama kasnije prisjetit će se Lewis teškog protivnika:
Nakon meča s Lewisom trebao je uslijediti dvoboj s legendarnim Hasimom Rahmanom ali meč je otkazan radi ozljede. Nažalost, slijedi prekid karijere već u 30. godini života. Nakon prestanka sportske karijere bavi se ekološkom poljuprivredom i radi kao komentator boksačkih mečeva.
Ostaje veliko “what if” da je sjeo još koji kroše u toj famoznoj završnici sedme runde borbe za svjetski naslov.
